به نظر می‌رسد چند عنصر کلیدی در روش شناسی مطالعه تمدنی داریم که یک پروبلماتیک مطالعه است که اهمیت زیادی دارد. دوم چهارچوب نظری مطالعه یا پارادایم یا گفتمان حاکم است. سوم روش یا روش‌های توصیف، تحلیل و پیش‌بینی بر اساس داده‌های در اختیار، چهارم سبک و اعتبارسنجی منابع، پنجم هرمنوتیک یا چگونگی تاویل یا تفسیر منابع مطالعاتی مخصوصا منابع تاریخی و ششم، بوم و اقتضائات زمانی و مکانی هستند. سید صادق حقیقت ،عضو هیئت علمی دانشگاه مفید گفت: منظور از روش دینی و بومی در مطالعات تمدنی این است که می‌توانیم تمدنی برای خودمان یعنی مسلمانان یا ایران داشته باشیم، در اینجا اقتضائات خاص جامعه مورد توجه قرار می‌گیرد.

اگر بخشی از علم سیاست، معطوف به اداره امور است و به‌دنبال «تدبیر مُدُن»؛ چرا این علم در جامعه ما کار ویژه خود را بخوبی انجام نمی‌دهد؟ ظاهراً رشته علوم‌سیاسی در ایران با بحران‌های عدیده‌ای روبه‌رو است. گویا علم سیاست به علمی غیرخودی بدل شده و نگاه مثبتی به آن وجود ندارد. بر این اساس است که متون درسی و دانشگاهی آن همواره مورد تغییر و بازنگری قرار می‌گیرد و آینده شغلی فارغ‌التحصیلان آن نیز دائماً تیره و تار می‌شود چنانکه سال گذشته در دفترچه آزمون‌های استخدامی ارگان‌های دولتی، جایگاه و ظرفیتی برای فارغ‌التحصیلان رشته علوم‌سیاسی در نظر گرفته نشده بود.